De kamers

Eerst schildert ze een vierkant.

4 verdwijnlijnen en een groter vierkant.

Een klein perspectief ontstaat.

Een kamer.

De kamer is nog leeg.

Het blad nog wit.

De lijnen zwart.

Omdat ze in de Noorse winterse zon zit

op dit moment,

tekent ze ook een raam.

Want dié zon, dát daglicht,

is van groot belang.

Terwijl ze deze kamer tekent

komen er flarden van gedachten.

Het felbekritiseerde klimaat in Noorwegen,

de korte dagen.

De vraag van zuidelijkere Europeanen:

»Wordt je niet gek in die donkere tijden?»

Dan komt ook de psycholoog Martin Seligman,

de oprichter van het centrum voor positieve psychologie

aan de Universiteit van Pensylvania,

om de hoek zeilen.

Seligman stelde vast dat sommige omstandigheden

waarvan hele volksstammen geloven dat

ze ons gelukkig maken,

helemaal geen effect hebben.

Zoals:

- meer geld verdienen

- in een zonnig land wonen

- gezond blijven

- de best mogelijke opleiding volgen.

Deze onderdelen lijken de moeite waard,

maar blijken slechts een tijdelijke opkikker.

Voor de vervulling van je leven hoeven ze niet nagestreefd.

Met het lege kamertje

met het ene raam voor haar neus,

is ze blij.

Het Noorse licht.

Vanuit het raam ziet ze

de ondergaande zon,

de gloeiend roze hemel

door de takken van de notenboom

op het binnenplaatsje van haar vroegere huis.

En dichtbij komt ook de hond,

in de vroege uren op de Heide,

de vochtige nevel in de neusgaten,

tussen de bomen en

de lange halmen heidegras.

Door dát raam

in dát kamertje

kan ze het zien.

De uitzichten, de panorama´s,

hebben vorm.

Haar ogen zijn nog het raam zonder kader.

toch dringt zich een kader op.

Er is een duidelijk raam dat zich aanbiedt.

het raam van de verbouwde wooncaravan

hoog op de berg.

Aan het einde van de ongeasfalteerde bergweg.

Daar, op dat punt

is een raam

dat nooit meer zal verdwijnen

uit de kamer van het geheugen.

In dit kamertje

was dit raam essentiëel.

600 meter verderop,

plus de ruimte ertussenin liggend,

was hier belangrijk.

Van daar uit kon ze:

de hoogte van de waterval meten

aan de hand van de bomen en

de lengte van de ijspegels.

Van daar uit kon ze:

de bergwand bestuderen

op visuele jacht

naar de herten.

Van daaruit zag ze:

het dichtvriezen van het meertje,

de jonge zwanen,

de aanval en bescherming van hun nestgebied

door de grote zwanenkoppels.

De sneeuw die zich gestaag opstapelde.

het verkleuren van de bladeren,

de transparantie van het jonge loof.

In de kamer